Friday, May 18, 2007

Ο φανατισμός των αδυνάτων.

Παρασκευή, 18 Μαΐου 2007


Τι άλλο είναι ένας φανατικός, από ένα άθλιο πλάσμα το οποίο ούτε να σκεφτεί μπορεί, ούτε να κρίνει, ούτε καν να αγαπήσει βαθύτερα, απλά παίρνει διαταγές και σαν καλός δούλος, λόγω της φύσης του, υπακούει και επευφημεί τους δυνάστες του; Τι άλλο είναι ο φανατικός από την προσωποποίηση της αγριότητας του ανθρώπου; Κανένας άνθρωπος που γνωρίζει τον εαυτό του ή έστω, που αγαπάει τον εαυτό του, δεν μπορεί να γίνει φανατικός του μίσους.
Και περισσότερο απ’ όλους, χειρότεροι φανατικοί, είναι οι νέοι. Γιατί αν το μέλλον μας στηρίζεται στο φανατισμό, δεν έχουμε καμιά ελπίδα, ακόμα και για βελτίωση. Δεν τους μισώ, γιατί γνωρίζω πως το να μισείς αυτούς που μισούν σημαίνει πως μισείς διπλά. Απλά τους λυπάμαι, είναι άνθρωποι που ποτέ δεν έμαθαν τι θέλουν, ποτέ δεν έμαθαν πια είναι η κλίση τους, ποτέ δεν θα είναι ευτυχισμένοι διότι κολυμπάνε μες στην κακία.
Όχι μόνο αποδεχτήκαν μια ορισμένη ηθική σ’ έναν εκ καταβολής ανήθικο κόσμο, αλλά επιθυμούν να την εφαρμόσουν και πρακτικά, με το πρόσχημα της εξέλιξης, μα στην πραγματικότητα θέλουν να εκδικηθούν όσους δεν είναι σαν αυτούς.
Κάθε προσπάθεια πρακτικής εφαρμογής των ιδεολογιών στον κόσμο, κατέληξε σε μια νέα δικτατορία, σε μια νέα σκλαβιά λόγω των φανατικών. Η άκριτη υπακοή τους στους δυνάστες τους, έδωσε το δικαίωμα να τους κάνουν ότι θέλουν. Ο Χριστιανισμός των παπάδων, ο κομουνισμός του Στάλιν, η ανθρώπινη κατάπτωση του Χίτλερ, η ελευθερία της Χούντας. Εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια ο φανατισμός των ανθρώπων μας πρόσφερε ιστορία, αλλά τίποτε άλλο.

5 comments:

Pak said...

Ποτέ δεν θα μπορούσα να δεκτώ ότι ένας φανατικός είναι ένα άθλιο πλάσμα. Ο καθένας από εμάς από κάποια οπτική γωνία φανατικός. Και συ ακόμη δηλώνεις υπάλληλος της ελευθερίας. Θα δεχόσουν οποιαδήποτε αλλαγή στάσης στο θέμα; Θα γινόσουν ποτέ ανελευθεριακός; Φαντάζομαι πως όχι. Άρα αυτό σε κάνει φανατικό της ελευθερίας. Δεν σε κάνει άθλιο όμως. Θα με έβρισκε πιο σύμφωνο αν αντί για φανατικός η λέξη ήταν πιστός. Η αποδοχή και πίστη τετελεσμένων αληθειών και απόψεων είναι πολύ πιο επικίνδυνη από την συνεχή διαλεκτική επιβεβαίωση τους. Η συνεχής επιβεβαίωση απόψεων και οι ανάγκες της ζωής μπορούν να δικαιολογήσουν πολλές φορές τον φανατισμό κάποιου...

Haris said...

Μα εγώ επικρίνω τους φανατικούς και όχι τους πιστούς! Και ακόμα τους φανατικούς των ιδεολογιών τους. Αυτούς που μισούν τους άλλους γιατί απλά είναι διαφερετικοί από εκείνους. Γυρεύω την ελευθερία αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μισώ τους ανελεύθερους.

Pak said...

Ο φανατισμος είναι η υπερβολική προσύλωση σε μια ιδέα, πίστη η κάτι άλλο(βλ. Μπαμπινιώτη). Δεν εμπεριέχει την έννοια μίσος εκτός άν αυτή εμπεριέχεται στην ίδια την ιδέα(μωαμεθανισμός, ναζισμός, εθνικισμός κτλ) οποταν και το μίσος αυξάνεται

Pak said...

Σημ. Δεν θα μισούσες κάποιο που θα στερούσε την ελευθερία σου;

Haris said...

Την ελευθερία μου εγώ την ορίζω. Κανένας άλλος δεν μπορεί να μου την προσφέρει.
"Δεν εμπεριέχει την έννοια μίσος εκτός άν αυτή εμπεριέχεται στην ίδια την ιδέα(μωαμεθανισμός, ναζισμός, εθνικισμός κτλ) οποταν και το μίσος αυξάνεται".
Ποιά η διαφορά του φανατικού ναζί με τον φανατικό κομουνιστή; Και οι δύο το ίδιο κακό κάνουν. Και ακόμα δεν κατάλαβα την διαφωνία σου. Διαφωνείς με τους φανατικούς άλλων ιδεών αλλά όχι με τους φανατικούς της ιδέας σου; Όλοι οι φανατικοί ιδεολογιών μισούν τους αντιπάλους τους και το μίσος δεν οδηγεί πουθενά θετικά.