Saturday, November 22, 2008

Συνέχεια.

Εφόσον ο Παναγιώτης δεν σχολίασε την προηγούμενη ανάρτησή μου, συνεχίζω απτόητος με την μουρμούρα μου.
Δεδομένου ότι το Κράτος είναι η υλική υπόσταση της σύγχρονης πολιτικής, βλέπουμε ότι βασικός του σκοπός είναι η συντήρηση και η διαφύλαξη των ήδη υφιστάμενων πραγμάτων, κάτι που φαίνεται διαμέσου του νομοθετικού και προστατευτικού του χαρακτήρα. Το ελληνικό Κράτος έχει σαν κύριο στόχο την προστασία ενός οικείου τρόπου ζωής, των συνηθειών, της ασφάλειας κτλ. Στα δικά μου μάτια, αυτό είναι αποτέλεσμα παρακμής, καθότι παρακμή σημαίνει γεροντίστικες συνήθειες, δηλαδή αδυναμία και ανικανότητα αλλαγής. Υπερ αυτής της άποψης έχουμε την ίδια την ιστορία. Αρκεί κανείς να συγκρίνει το ελληνικό Κράτος με τα «κράτη» της ελληνικής αρχαιότητας: όλοι οι μεγάλοι ηγέτες (στρατιωτικοί και πολιτικοί, όπου αυτοί δεν ταυτίζονται) αναθεωρούσαν νόμους, ανανέωναν τα πράγματα, είχαν περισσότερο σαν ιδανικό το μπόλιασμα της κοινωνικής ζωής παρά την διατήρηση των πραγμάτων. Αλλά η παρακμή του δικού μας Κράτους μπορεί να διακριθεί και από πιο σύγχρονα παραδείγματα, όπως αυτό των σκανδιναβικών χωρών. Εκεί σημαίνει ηγέτης, εδώ αστυνομία. Εκεί το Κράτος ανακυκλώνει ακόμα και τα οργανικά απόβλητα, εδώ παντού υπάρχουν σκουπίδια. Εκεί παρόλο που έχουν πολλές πηγές ενέργειας, εκμεταλλεύονται την αιολική και ηλιακή ενέργεια στο μέγιστο βαθμό. Εδώ βγαίνει η ΔΕΗ και σου λέει εγώ ακριβαίνω το ρεύμα μου παρόλο που παράνομα μολύνω το περιβάλλον και σένα άμα σ’ αρέσει.
Πρέπει να δώσουμε νέα ώθηση στο Κράτος. Να του δέιξουμε ότι δεν το θέλουμε για τον σημερινό του ρόλο. Το πρώτο βήμα γι’ αυτό είναι να του μειώσουμε τις δικαιολογίες του, να μειώσουμε δηλαδή το έγκλημα. Έτσι θα το αναγκάσουμε να σταματήσει να συμπεριφέρεται σαν μπάτσος. Τότε η δημιουργικότητα, οι νέες ιδέες, η λειτουργικότητα, ο σεβασμός προς την κοινωνία, θα ανθίσουν. Γιατί στις φυλακές τέτοιες αξίες είναι αδιανόητες.

10 comments:

KitsosMitsos said...

Μα το θέμα είναι ότι εδώ το κράτος δεν κάνει καν τον ρόλο της αστυνόμευσης όπως λες! Καμιά φορά παίζει το ρόλο της καταστολής.
Και είναι ένας μηχανισμός που αδυνατεί να προλάβει οποιαδήποτε εξέλιξη και φυγή προς τα μπρος, τραβώντας μας όλους προς τα πίσω!
Καλημέρα.

Skouliki said...

εγω παιδια πραγματικα εχω να δω σωστο κρατος απο τοτε που γεννηθηκα .....αμα δεν φυγουν οι ανθρωποι της αρπαχτρας τιποτα σωστο δεν θα γινει

σωτήρης said...

δεν σκοπευα να σχολιασω καθολου αυτο το ποστ (για να μην μας βαριεσαι κιολας :P) αλλα δεν μπορω να μην πω κατι..
ειναι απο τις λιγες φορες που διαβαζω ενα αφοριστικο κειμενο το οποιο τελικα προτινει μια ΛΥΣΗ.. οποια κ αν ειναι αυτη το βρισκω πολυ συμαντικο που εχεις "προσανατολιστει" καπου.. και.. αν και φαν το εγληματος (:P) νομιζω πως θα συμφωνησω μαζι σου αν και ειμαι της αποψης πως το κρατος θα αναπτυξει αλλους μηχανισμους για να "μπατσιζει".. οι μπατσοι εξαλλου δεν σμπεριφερονται ετσι μονο και μονο λογο του εγκληματος (εχουν αλλους 10 καλλους στο κεγαλι τους)..

αυτα για σημερα! ζητω τα ψηγεια!
σωτος :P

Seagull said...

Τώρα μάλιστα! Τώρα νομίζω πως τα λες καλύτερα, τουλάχιστον για την δική μου οπτική των πραγμάτων...
Το κράτος δεν θα έπρεπε να είναι (και δεν θα έπρεπε να το βλέπουμε, αντίστοιχα) μόνο ως αστυνομοκρατία για την διαφύλαξη του υπάρχοντος status quo. Το κράτος θα έπρεπε να είναι η προσπάθεια της καλύτερης δυνατής αυτοοργάνωσης των πολιτών.
(Λέμε, τώρα!...)

Ασκαρδαμυκτί said...

Νομίζω πως η προσπάθεια "βελτίωσης" του κράτους μας πρέπει ν' αρχίσει απ' την "προσωποποίησή" του! Δηλ. να πάψει να θεωρείται ένας γενικός και αόριστος θεσμός ("τέτοιο κράτος έχουμε" δήλωνε απαξιωτικά ένας παλιότερος πολιτικός μας) και να αναγνωρίσουμε πως κράτος είναι και ο συγκεκριμένος πρωθυπουργός, υπουργός, αστυνόμος, εφοριακός, δάσκαλος κλπ (ως φορείς της κρατικής εξουσίας) και να τους ζητούνται προσωπικές ευθύνες για τα κακώς κείμενα...

Ιάκωβος said...

Βλέπω πως το περίγραμμα του μπλογκ άλλαξε δραματικά... ή εγώ έχω καιρό να μπω στη μπλογκόσφαιρα;
Δεν διαφωνώ στο ελάχιστο, φίλε φιλόσοφέ μου, απλά δεν βλέπω τον άμεσο πρακτικό τρόπο..
Να είσαι καλά!

Pak said...

Χάρη, πάς γυρεύοντας! Είπα αυτή τη φορά να μήν σε τσαντίσω! Είπα να σε αφήσω να πάρεις τον χωματόδρομό σου και να καταλήξεις στον προορισμό σου, σαν άλλος Οδυσσέας! Γιατί συνήθως όταν σε τσαντίζω, αντί να σε σπρώχνω σε καθυστερώ περισσότερο. Τελικά σε βλέπω να συμφωνείς και σύ. Χρειαζόμαστε ένα άλλο κράτος και όχι ανυπαρξία του. Γιατί σύστημα χωρίς έλεγχο δεν υπάρχει...

Δ. Τζ. said...

Του πρόβλημα του (νεο)ελληνικού κράτους είναι όντως η έλλειψη φαντασίας και δημιουργικότητας και η υπερβολική γραφειοκρατία. (Κάτι που ισχύει φυσικά και για τον δημόσιο τομέα).

Φοβάμαι ότι το ζήτημα είναι βαθύτερο και δεν έχει να κάνει μόνο με την ατολμία 5-10-20 πολιτικών. Καθρέπτης της κοινωνίας είναι το κράτος, λειτουργεί όπως λειτουργεί επειδή δεν δείχνουμε να ενοχλούμαστε, είτε επειδή αδιαφορούμε είτε επειδή σιωπηρώς συννενούμε ("δε βαριέσαι, που να μπλέκεις τώρα; Εγώ θα αλλάξω το σύστημα" λέμε μέσα μας).

Εδώ εντοπίζω την κύρια ευθύνη των πολιτικών ηγετών. Στο ότι δηλ. δεν δίνουν ένα όραμα στην κοινωνία, δεν την εμπέουν ούτως ώστε να την παρασύρουν σε μια φυγή προς τα εμπρός.

kat. said...

ούτε εγώ γνωρισα σωστό κράτος!
μήπως επειδή είμαι πολύ μικρή τελικά;;;;

Chris said...

Κατι δεν παει καλα. Συμφωνει ο Χαρης και ο Παναγιωτης. Οντως εχω χασει επισοδεια. Εγω παλι εχω τις διαφωνιες μου. Το κρατος ηταν, ειναι και θα ειναι μορφη εκμεταλευσης των εχωντα στους μη εχωντες. Και αναλογα με τις συνθηκες απλα ασκηται δημοκρατικη δικτατορια η δικτατορικη δημακρατια, η με αλλα λογια ανηκτη η συγκαλημενη δηκτατορια.
Τα κρατη δεν παρακμαζουν απλα μεταλλασονται. Το ζητημα ειναι σε ποια πλευρα βρισκεσε. Εγω παντως ειμαι στους μη εχωντες.

Αλλο θεμα τωρα. Κανονισε να ερτεις Γαλλια να παμε κανα Παρισι, Σορβονη κλπ.

Α! Χριστουγεννα εν να παω Κυπρο και μετα Αθηνα για την εξεταστικη.