Αλλαγή σκηνικού.

Στις τελευταίες δυο-τρεις μου δημοσιεύσεις έμαθα μερικά πράγματα για τον εαυτό μου που ούτε εγώ δεν τα γνώριζα. Λοιπόν, έχουμε και λέμε:
1) Είμαι δογματικός. Ναι. Τώρα για πιο πράγμα δεν ξέρω. Απλά είμαι δογματικός. Ανεξάρτητα του ότι δεν πιστεύω σε τίποτα, ούτε σε θρησκείες, ούτε σε πατρίδες, ούτε σε ιδεολογίες.
2) Δεν προσέχω το νόημα που εκπέμπουν τα λόγια του συνομιλητή μου. Και εγώ που νόμιζα ότι το πρόβλημά μου από μικρός ήταν ότι καταλάβαινα τους άλλους! Φυσικά εγώ δεν τους καταλαβαίνω αλλά οι υπόλοιποι με καταλαβαίνουν απόλυτα. Βέβαια. Και πάντα έχουν δίκιο αυτοί. Ακόμα και όταν σχολιάζουν τα λεγόμενά μου με πράγματα που δεν έχουν καμιά σχέση μ' αυτό που λέω...
3) Είμαι αγράμματος. Είμαι αγράμματος επειδή δεν πιάνω τα υψηλά νοήματα που έχουν τα λόγια των άλλων (τα σωστά σχόλια φωτίζουν την συζήτηση όπως το κερί σε ένα κατασκότεινο δωμάτιο. Δεν θέλουν επεξηγήσεις.)
4) Όταν με ρωτούν και εγώ απαντώ, αυτό λέγετε άμυνα. Μα πως δεν το ήξερα; Δηλαδή δεν λέγετε απλά συζήτηση, όχι! Λέγετε άμυνα. Εντάξει.
5) Δεν ξέρω να συζητώ επειδή δεν αλλάζω εύκολα απόψεις. Κι όχι οποιεσδήποτε απόψεις. Όχι. Του εκάστοτε συνομιλητή μου και μόνο. Αν δεν υιοθετήσω τις απόψεις του, σημαίνει ότι δεν ακούω τι μου λέει...

Πρέπει να 'ναι περισσότερα τα μαθήματα που πήρα τελευταία αλλά μάλλον τα ξέχασα ο φουκαράς. Ανεπίδεκτος μαθήσεως είμαι όπως βλέπετε.

Αυτά για τα ερασιτεχνικά μου μαθήματα. Τώρα τα επαγγελματικά: με δέχτηκαν στα σεμινάρια του "Εργαστήρι του βιβλίου 2007" που διοργανώνεται από το ΕΚΕΒΙ (Εθνικό Κέντρο Βιβλίου). Από την ερχόμενη Τετάρτη αρχίζουν τα μαθήματα. Πρόκειται να παρακολουθήσω την ενότητα Διήγημα, όπου θα διδαχτούμε την τέχνη της γραφής ενός διηγήματος. Νιώθω αρκετά ευχαριστημένος και, παρόλο που ίσως δεν καταφέρω να γράψω ποτέ μου καλά, θα παρακολουθήσω κάτι στην ζωή μου που εγώ επιθυμώ και όχι η άχαρη "κοινωνία".