Monday, September 17, 2007

Αποτυχία.



Δεν πρόκειται να γράψω για την δεύτερη απανωτή συμφορά της χώρας μας. Δεν τους κάνω το χατήρι. Άλλωστε είμαι πεπεισμένος ότι ο άνθρωπος δεν πρέπει να ασχολείται με τα "εθνικά προβλήματα". Όταν λύσει τα δικά του, ας το κάνει. Αλλά ποιος έχει λύσει πραγματικά τα προβλήματά του; Ποιος νιώθει τόσο ολοκληρωμένος ώστε να ενεργεί αλτρουιστικά;
Τέλος πάντων, φλυαρώ χωρίς λόγο.
Θέλω να μιλήσω για την αποτυχία. Για αυτήν την αμφιλεγόμενη λέξη: είναι στ' αλήθεια αποτυχημένος εκείνος που προσπάθησε να ξεπεράσει τον εαυτό του;
Αλλά και πάλι ξεφεύγω απ' το θέμα. Μου είναι δύσκολο να μιλήσω για τον εαυτό μου. Αυτή την στιγμή όμως, νιώθω πως το χρειάζομαι. Τον τελευταίο καιρό τίποτα δεν μου πάει καλά. Οι σκέψεις μου σπάνιες, και όταν έρχονται μου φαίνονται ανούσιες. Δεν μπορώ να διαβάσω -εγώ που διάβαζα 3 με 4 βιβλία την εβδομάδα! Που ξόδευα τα μισά μου λεφτά που είχα για ολόκληρο τον μήνα στα βιβλιοπωλεία και οι γονείς μου με ρωτούσαν τι κάνω τα λεφτά.
Οι φίλοι μου με βαρέθηκαν, έκανα δυστυχισμένους τους γονείς μου, το γράψιμο στο blog δεν με χωράει πλέον. Δεν ζητάω καλά, συμβουλευτικά, λόγια. Τα γράφω αυτά απλά και μόνο επειδή το γράψιμο για μένα είναι λύτρωση. Πως το έλεγε ο Δήμου; "...η γραφή είναι ένα είδος θεραπείας. Ο συγγραφέας απαλλάσσεται από ένα πρόβλημα περιγράφοντάς το. Το καλύπτει, το εξουδετερώνει με την μορφή – όπως το στρείδι με την υαλώδη του έκκριση. Μόνο που δεν βγαίνουν πάντα μαργαριτάρια... καμιά φορά το προϊόν αυτής της διαδικασίας είναι απλώς απόβλητα." Κάπως έτσι νιώθω. Ταυτόχρονα όμως, αυτή μου η ανάγκη για γράψιμο στρέφεται ενάντιά μου. Τίποτα δεν μου βγαίνει, το χέρι μου ματώνει κάθε φορά που πιάνω το μολύβι.
Τελευταία μου δόθηκε μια μεγάλη ευκαιρία. Ευκαιρία όχι όπως την εννοούν οι περισσότεροι: Με λεφτά και φήμη και μια πετυχημένη καριέρα. Είναι μια ευκαιρία που θα βάλει σε τροχιά μερικά μου όνειρα. Και αυτό είναι που έχει σημασία. Στο κάτω-κάτω το να γίνω "πετυχημένος" όπως το εννοούν οι περισσότεροι, δεν με ενδιαφέρει. Προτιμώ αποτυχημένος και ο εαυτός μου παρά ένας πετυχημένος-ξένος.
Δεν ξέρω κατά πόσο όμως μπορώ να αντεπεξέλθω σ' αυτήν την ολοκαίνουρια για μένα δοκιμασία. Και αυτό είναι που με αναλώνει μέρα με την μέρα.
Όποιος διαβάζει ακόμα αυτήν την γραμμή (δεν είμαι ματαιόδοξος -ξέρω πως οι μισοί σταμάτησαν στην πρώτη κιόλας παράγραφο) θέλω να ξέρει πως δεν πήγε χαμένο το ενδιαφέρον του.

46 comments:

νατασσΆκι said...

δεν προλαβαίνω να σου γράψω όσα θέλω, φεύγω για τη δουλειά τρέχοντας....

Να ξέρεις μόνο πως σε όλους μας έρχονται τέτοιες "δύσκολες" φάσεις στη ζωή - και δεν το λέω για να σε παρηγορήσω...
Εγώ δεν θα το θεωρούσα "αποτυχία" - η προσπάθεια να "ξεπεράσεις τον εαυτό σου", όπως λες, είναι επίπονη, κι εσύ μπήκες στα δύσκολα νωρίς, θαρρώ...

Δεν τα παρατάμε με την πρώτη δυσκολία, όμως, ούτε με τη δεύτερη ή την τρίτη - η "παραίτηση" δεν σου ταιριάζει, είμαι σίγουρη.

Καλημέρα, και θα τα πούμε πιο καλά το βράδυ. :)

Moloch said...

Το πρωι δουλευω μηχανογραφηση σε ενα οργανισμο, το απογευμα δουλευω την πτυχιακη, το βραδυ γραφω για την εφημεριδα. 6 μήνες πριν ξυπνουσα το πρωι, χαζευα λίγο παρέα με τον καφέ μου. Διάβαζα 1-2 βιβλία την εβδομάδα. Τώρα δεν τα αγγίζω. Σπαταλάω συνολικά 10 ώρες την ημέρα δουλεύοντας και βγάζω γύρω στα 900. Μόλις τα παίρνω ξαμολιέμαι στα μαγαζιά να παραμυθιαστώ με κάτι. Να πω ότι έπιασε τόπο η δουλειά. Καταλήγω πολλές φορές σε βιβλία. Αφήνω τον εαυτό μου να πιστέψει ότι θα τα διαβάσει. Σύντομα να, το μεσημέρι, η το βράδυ πριν τον αγχωμένο ύπνο -πόσες ώρες ακόμη μέχρι να ξημερώσει-. Απολογισμός; Ένα βουναλάκι βιβλία που ξεκίνησα αλλά ποτέ δε συνέχισα... Και ο στρατός περιμένει. Εκεί θα τα διαβάσεις μου λένε οι φίλοι... Το μυαλό θέλει άλλα. Θέλει να κλείσει τα μάτια μπαίνοντας και να τα ανοίξει βγαίνοντας. Και όταν βγει να βρει έναν άλλο κόσμο, σαν αυτόν που ονειρεύεται ότι υπάρχει στην Ιρλανδία ή την Αγγλία... Όπου όταν διαβάζεις, οι φαντάροι δε σε ρωτάνε αν δίνεις πανελλήνιες...
Χάρη ευχαριστώ που με έβαλες λίγο μπρος, και που φιλοξένεις κάτι που ίσως έπρεπε να έβαζα στο blog μου...

Anonymous said...

Καλημέρα!!! Μπορείς Χάρη και θα το κάταφέρεις! Δε χρειάζεται να σε παίρνει από κάτω!!! Το κοινό σου σε στηρίζει ;)

Σπύρος said...

Χαρη...Αγαπητε Χαρη..

Το πέρασα σε κάποιο στάδιο της ζωης μου ...ενα διλλημα κατι για επιτυχια..

ΠΑΝΩ ΑΠ'ΟΛΑ Ο ΧΑΡΗΣ ...ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΛΕΦΤΑ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ ΚΑΡΙΕΡΕΣ ΚΑΙ ΜΑΛΑΚΙΕΣ...

ΠΑΝΩ ΑΠ'Ο ΧΑΡΗΣ ΜΗΝ ΤΟ ΞΕΧΝΑΣ...

Σου ευχομαι οτι καλυτερο στις επιλογες σου...

το φτυαράτσι said...

Χάρη αν είναι για το θέμα που φαντάζομαι είναι κουταμάρα να στεναχωριέσαι!Αν το σκέφτεσαι έτσι και πιέζεσαι δεν θα καταφέρεις τίποτα!Πρέπει να χαλαρώσεις και να αποκτήσεις αυτοπεπείθηση (καλά ποιος μιλάει τώρα θα μου πεις και δίκαιο θα έχεις) και όλα θα σου πάνε καλά!Την κουλημέρα μου!

Chameleon_Dark said...

Χάρη, έχω περάσει πολλές φορές από το "σταυροδρόμι" που βρίσκεσαι τώρα: να νιώθω πως,δεν πάει άλλο, δεν μπορώ να συνεχίσω με αυτούς τους ρυθμούς, δεν ξέρω που στέκομαι...

Από τα γραπτά σου, έχω διακρίνει εσωτερική δύναμη. Αυτή είναι ο κινητήριος μοχλός που θα σου δώσει την αντοχή να συνεχίσεις, ακόμα κι όταν βρίσκεις παντού εμπόδια (πραγματικά ή παιχνίδια του μυαλού μας...). Εγώ απλώς μπορώ να ευχηθώ να συνεχίσεις το γράψιμο:όχι τόσο για μας τους "αναγνώστες" σου, αλλά για σένα- είναι μια διεργασία πραγματικά λυτρωτική...

Anonymous said...

Agaphte Xarh,

to mualo sou to exoun katalabei skepseis sxetikes me apotuxia, elleipsh ikanothtos, dunatothtwn ktl. Gia paradeigma an oi basikes sou skepseis auth thn epoxh einai: Den tha ta kataferw, then tha ekmetaleutw auth thn eukairia pou mou dothhke, kapote hmoun pio ikanos ma twra eimai aneparkhs ktl ktl, pisteueis oti uparxei periptwsh na aisthantheis ligo pio thetika etsi wste na exeis thn eswterikh energeia na dhmioughseis? To pio pithano eina na niwseis agxos kai oi arnhtikes skepseis pou kaneis na pollaplasiastoun wspou na se akinhtopoihsoun etsi wste na sou apodeiksoun oti htan swstes. To oti egrapses autes tis skepseis se auto to post einai ena polu thetiko bhma. Tha sou proteina twra na afhseis autes tis lekseis kai skepseis apla s'auto to post ki otan se katabaloun ksana eite na kaneis kati pou tha sou apospasei thn prosoxh (sunhtws kati pou apaitei sugentrwsh etsi wste na mhn this skeftesai)eite na dwseis ston eauto sou perithwrio anhsuxwn skepsewn gia mish wra alla meta na tis kopseis maxairi toulaxiston gia ekeinh th sugekrimenh mera. Mia allh texnikh einai na katseis katw kai na prospathseis na mhn grapseis tipota, na pieseis ton eauto sou na mhn grapsei. Tote oi skepseis tha arxizoun na epanastatoun s'auto to apoluto kathestos ki isws na sou erthoun h mia meta thn allh. Kati allo pou bohthaei s'autes tis periptwseis einai to meditation, wstoso kapoioi to thewroun bareto. O dialogismos se bohthaei na ksanaapokthseis ton elegxo tou mualou sou. Kai mia teleutaia sumboulh pou isws mporei na bohthhsei: Isws na xreiazesai kainouries empeiries kai kainourgia kinhtra: kleise ton upologisth gia duo meres kai kane kati kainourio pou tha erethisei kapoies alles aisthhseis kai kentra tou egefalou sou. Nees empeiries gennane nees idees. Kane isws ena taxidi sto Makonto!

η ψυχη μου το ξερει said...

Χάρη μου, περνάς μια από τις πιο ώριμες περιόδους της ζωής σου! Και ωριμότητα δε νοείται χωρίς ψυχικό πόνο, χωρίς αμφισβήτηση, χωρίς επαναπροσανατολισμό. Θα βγεις από αυτή τη φάση σύντομα.Πρέπει όμως να δεχτείς το γεγονός,πως για τις επιλογές σου, για τον τρόπο ζωής σου είσαι υπεύθυνος μόνο εσύ και κανένας άλλος. Μην ψάχνεις άλλοθι στη δυστυχία των άλλων και κυρίως των γονιών σου,για να υποδαυλίσεις τον εαυτό σου.Αν σε βαρέθηκαν οι φίλοι σου, είναι γιατί εσύ τους βαρέθηκες πρώτος, εσύ κυριεύτηκες από εσωστρέφεια και αμφιταλάντευση.
Το μέλλον σου κυλάει όπως κυλούν τα μάτια σου πάνω στις αράδες που διαβάζεις. Τόσο γρήγορα!Και θα φτάσει εκείνη η μέρα, που θα λες στον εαυτό σου:" Τελικά άξιζε τον κόπο!" και να καμαρώνεις για το δρόμο που ΕΣΥ διάλεξες, τελικά.
Δεν υπάρχει μοναξιά και αποτυχία, όταν πετυχαίνεις στη ζωή το πιο ουσιαστικό: ΝΑ ΑΓΑΠΗΣΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ!Αυτό μπορείς να το κάνεις;

kat. said...

εσύ να είσαι καλά..
και εμείς να σε στηρίζουμε!!

Haris said...

Κοίτα να γίνεις "πετυχημένος" για τον εαυτό σου...
Είσαι καταδικασμένος, να τα καταφέρεις.

Moloch said...

Είναι δύσκολο ρε Χάρη...
Οι "επιτυχημένοι" άνθρωποι, με τα λεφτά και τα ακριβά αμάξια, κοστουμάτοι ως και στη χέστρα έχουν κάτι παραπάνω από μένα ή εσένα. Μια μεγάλη ντουλάπα παλιά παπούτσια να γράφουν: ανθρώπους, συναισθήματα, σκέψεις, ιδέες, οτιδήποτε μπορεί να τους θυμίσει ότι κάποτε ήταν άνθρωποι. Το γύρισμα αυτό της ωριμότητας περνάω κι εγώ αυτό τον καιρό και καταλαβαίνω. Όλα ξαφνικά επάνω στην πλάτη σου, η ανάγκη να τα κάνεις όλα για να μην μείνει κανείς παραπονεμένος, κι εσύ; Σε ρώτησε κανεις;

Anonymous said...

analoga pos ennoei o kathenas tin eftixia tou. Na kaneis afto pou agapas kai pou see gemizei. afti einai i vasiki arxi gia na kanoume tis pio omorfes epiloges!

η ψυχη μου το ξερει said...

Δεν είσαι καταδικασμένος να καταφέρεις τίποτα!Αν καταφέρεις να "γνωρίσεις" το Χάρη, να τον στηρίζεις και να μη μεμψιμοιρείς γι' αυτόν, τότε, ίσως τότε, να νιώσεις πως πέτυχες κάτι!Διαφορετικά θα κοιμάσαι και θα ξυπνάς παρέα με το θυμό σου, που στο φινάλε δε θα σε βγάλει πουθενά!
Όσο τον εαυτό σου τον αντιμετωπίζεις ως "άλλον", η πορεία σου είναι προδιαγεγραμμένη, όπως εκατομμυρίων άλλων δύστυχων ανθρώπων...

Anonymous said...

Χαρη εγω παρολο που διαβαζω αρκετα, αυτο τον καιρο δεν εχω καθολου ορεξη για γραψιμο,δηλ. να οργανωσω τις σκεψεις κανωντας τις γραπτο λογο, με σωστη δομη.Ειναι τοσες πολλες οι σκεψεις, τοσα πολλα αυτα που γινονται μεσα μου και εξω, τοσα που ακουω, που διαβαζω,τοσα που δεν ξερω, και νιωθω οτι τα χανω καμια φορα και το μονο που θελω ειναι να κοιμηθω και να κανω κατι που να με κανει να μη σκεφτομαι.Οποτε νιωθουμε ετσι μαλλον πρεπει να βρισκουμε ενα τροπο να ξεσπαμε ή να χαλαρωνουμε.
Τεσπα, αν θες να τα πουμε και απο msn κανε με add.

kwstask said...

Χαρουλη μην στεναχωριεσαι.Δεν φταις εσυ αν ο Ελληνας ειναι ακας και εβγαλε και παλι τους ιδιους αχρηστους για κυβερνηση.Μην σε παιρνει απο κατω.Δεν αξιζει!Συνεχεισε να μπλογκαρεις!Το μπλογκινγκ σε χρειαζετε!

Skouliki said...

καλημερα...

εγω δεν θα πω συμβουλες και τετοια γιατι ο καθενας κανει αυτο που θελει την στιγμη που θελει και ειναι ετοιμος ...

αυτο που θα πω μονο ειναι την ωρα που οι σκεψεις σου σε μπερδευουν και σε αγχωνουν να θυμασαι οτι για καποιους ειμαστε οι μοναδικοι και για καποιους αλλους συνηθισμενοι αλλα στην τελικη το παν ειναι να ειμαστε ΕΜΕΙΣ ...

εγω να δεις διλληματα και ιστοριες που εχω περασει με τον εαυτο μου.. μπερδεματα και στραμπουληγματα αλλα χεστηκα ... σε οσους κανω για οτι κανω με οποιον τροπο το κανω

φλιτ !!

Haris said...

Καταρχάς θέλω να σας ευχαριστήσω όλους, για την συμμετοχή σας.

@Νατασσάκι, ναι επίπονη. Αυτή είναι η λέξη. Κι όσο για το τι περνώ αυτή την στιγμή είναι το δίλημα μεταξύ επιτυχίας ή αποτυχίας. Δεν υπάρχει ενδιάμεση οδός. Ούτε και θα ήθελα να υπάρχει τρίτη οδός.

@Moloch, εύχομαι να σε βοήθησα έμμεσα και σένα λιγάκι μ' αυτό το ποστ. "Όλα ξαφνικά επάνω στην πλάτη σου, η ανάγκη να τα κάνεις όλα για να μην μείνει κανείς παραπονεμένος, κι εσύ; Σε ρώτησε κανεις;" έτσι νιώθω. Το βάρος του Πρέπει.
ΥΓ: πρώτη φορά γράφω σχόλιο εδώ. Ο άλλος Χάρης είναι φίλος αγαπημένος. Είναι ο συνονόματος!

@λαχανάκι, να 'σαι καλά. Ευχαριστώ.

@ LOCKHEART, φίλε μου, να 'σαι καλά. Το ξέρω πως πάνω απ' όλα πρέπει να μπει ο εαυτός μας. Ευχαριστώ φίλε...

@φτυαράτσι, δεν είναι μόνάχα αυτό, δυστυχώς.

@Chameleon_Dark, απάλυνες λιγάκι το βάρος...

@wraia remedios, νομίζω εκείνο με τον υπολογιστή θα με βοηθήσει. Και κυρίως το ταξίδι στο Μακόντο!

Haris said...

@η ψυχή μου το ξέρει, είναι που αγαπώ πολύ τον εαυτό μου, γι αυτό του έχω θέσει πανύψηλους στόχους. Πολύ δύναμη μου έδωσες. Να μπω στο δρόμο και να μην ρωτώ, να μην σταματώ.
Τι εννοείς η πορεία μου είναι προδιαγεγραμμένη;

@Κατ. σ' ευχαριστώ πολύ...

@Συνονόματε, αγαπητέ Χάρη, κατά περίεργο τρόπο το προστακτικό εκείνο "καταδικασμένος" με βοήθησε. Να 'σαι καλά φίλε μου...

@Μελίνα, αυτό προσπαθώ.

@Ανύσηχε, ναι σε τέτοιες περιπτώσεις χρειαζόμαστε ανανέωση. Μια ανανέωση μυαλού.

@Κώστα, δεν είναι οι εκλογές που με πήραν από κάτω. Τις έχω χεσμένες βασικά.

@σκουλικάκι, το παν είναι το Εγώ! Είναι το Θέλω!

Anonymous said...

Οκ, λοιπον, ακου... Η μαμα μου διαβαζει το μπλογκ μου, σχεδον καθε μερα και το εμαθα σημερα. Αφου σχολιάσαμε διάφορα, μου λέει ο Νικος δεν ζηλεύει που μιλάς με τόσο κόσμο? Και εγω της εξηγησα πως εδω ειμαστε ολοι μια παρέα. Και μάλιστα της λεω , εχω ενα φιλαράκι καλό, τον Χαρούλη μου! Τον λατρεύω τον Χαρουλη μου, της λέω! Κάγκελο η μάνα μου :)
Και να σου πω και κατι ακόμα, και να στεναχωριούνται οι γονεις καμια φορά, δεν τρεχει και τιποτα, μας αγαπάνε το ίδιο... Προσπάθησε να βάλεις την ζωη σου σε αυτην την τροχια και οτι βγει. Εξάλλου, όλοι όνειρα δεν κυνηγάμε? Σε φιλώ γλυκά... και το ενδιαφέρον μου ειναι εδώ :)

Anonymous said...

Βάλε ενα κομμα μετα το "μου λέει στην πρωτη γραμμη για να βγει νοημα :) Εννοω με ρώτησα αν ο Νικος κλπ

Anonymous said...

Καλα τι εχω πάθει????????

Βάλε ενα κομμα μετα το "μου λέει" στην πρωτη γραμμη για να βγει νοημα :) Εννοω, με ρώτησε αν ο Νικος, κλπ

Παει τα εχω παιξει :)

DARK_ERA said...

File moy den se varethikame... Varetos eisoyn panta etsi kai alios... Min anisixeis an kai den exeis to dikomoy fisiko kalitexniko talento soy exw empistoshnh tha ta kataferis

Anonymous said...

Χάρη διαβασε αυτο καλέ μου :

Οκ, λοιπον, ακου... Η μαμα μου διαβαζει το μπλογκ μου, σχεδον καθε μερα και το εμαθα σημερα. Αφου σχολιάσαμε διάφορα, μου λέει ο Νικος δεν ζηλεύει που μιλάς με τόσο κόσμο? Και εγω της εξηγησα πως εδω ειμαστε ολοι μια παρέα. Και μάλιστα της λεω , εχω ενα φιλαράκι καλό, τον Χαρούλη μου! Τον λατρεύω τον Χαρουλη μου, της λέω! Κάγκελο η μάνα μου :)

Επίσης, να σου πω και κατι ακόμα, και να στεναχωριούνται οι γονεις καμια φορά, δεν τρεχει και τιποτα, μας αγαπάνε το ίδιο...

Επίσης, προσπάθησε να βάλεις την ζωη σου σε αυτην την τροχια και οτι βγει. Εξάλλου, όλοι όνειρα δεν κυνηγάμε?

Επίσης, σε φιλώ γλυκά... και το ενδιαφέρον μου ειναι εδώ :)

Anonymous said...

ΠΑΛΙ ΛΑΘΟΣ ΕΚΑΝΑ! ΤΟ ΚΟΜΑ ΞΕΧΑΣΑ! ΧΑΡΗ ΜΟΥ.....

Anonymous said...

To xirotero ine na blepeis kapio na basanizete ke na min mboreis na ton boithiseis. Na se aggizei ,na se fila, na se kitazei me dio matia pou ksexilizoun apo monaksia ke na min kataferneis na tou pis apla, ime dipla sou.

Anonymous said...

(Me agaph to manitaraki sou)

Anonymous said...

Des gnorizo kanena allo pou na grafei toso ousiastika oso esei. To ksero agaph m oti mboreis na grapseis gia afto pou legame. An den mboreis esei tote pios mborei? (to manitaraki)

aggelika said...

Και για μένα πραγματικά αυτός είναι ο μόνος τρόπος που μου αρέσει να σπαταλάω τα λεφτά μου! Να ψωνίζω βιβλία! Ποτέ δεν θα γκρινιάξω για το πόσα χάλασα!

Μην δίνεις σημασία σε αυτά που λένε οι άλλοι.. φτάνει να κάνεις αυτό που εσύ θέλεις..

Haris said...

@Φάβα μου, έχει καιρό να γελάσω τόσο! χαχα να 'σαι καλά. Μου έφτιαξες το κέφι.
Σε ευχαριστώ θερμά για τα καλά σου λόγια, αν και οι γονείς μερικές φορές γίνονται εμπόδιο στα παιδιά τους, ακριβώς επειδή τα αγαπούν.
Φιλιά...

@DARK_ERA, φίλε, σε ευχαριτστώ γι ατα καλά σου λόγια...:)

@μανιταράκι μου, σε ευχαριστώ πολύ.

@αγγέλικα, το ξέρω. Ο Υπαρξισμός είναι κατά κάποιο τρόπο, ο εαυτός μου.:)

DARK_ERA said...

Manitaraki toy me adikis. Yparxi kapios poy grafi pio oysiastika... EGWWWWWWWWWWWWWWWWWWWWWW

Anonymous said...

@dark era, paralogizese. Esi ise kalitexnis ipame. Kalitera na sxediazeis para na grafeis. xa xa xa :) (to manitaraki)

Skouliki said...

λοιπον το ΕΓΩ μου σου λεει καλημερα και το ΘΕΛΩ μου σου λεει νυσταζω

the muppet show girls said...

Το κείμενο είναι σαν το λαχείο, Χάρη μου. Μπορεί να σε πλουτίσει με τα λόγια του και να σε ταξιδέψει. Νομίζω και το ίδιο οι ευκαιρίες της ζωής σου. Όποιες και να 'ναι. Και να θυμάσαι, πως ένα πλοίο είναι ασφαλές σε ένα λιμάνι, μα δεν είναι ο μοναδικός προορισμός του...
Φιλί

tulipa nera said...

Καλησπέρα Χάρη!
Καταλαβαίνω τη στεναχώρια σου, η κατάσταση που περιγράφεις είναι απολύτως ανθρώπινη. Κάποιες φορές τα πράγματα δεν έρχονται ακριβώς όπως τα θέλουμε, κι άλλες τίποτα δεν πάει καλά... Φτάνουμε στον πάτο, έπειτα όμως δίνουμε μια και αναδυόμαστε πάλι στον αφρό. Έχεις κάτι πολύτιμο: τον εαυτό σου. Κράτησέ τον σφιχτά και όπλισέ τον με υπομονή κι ελπίδα!

KitsosMitsos said...

Τώρα γύρισα Χάρη και είδα την ανάρτησή σου αυτή.
Το γεγονός και μόνο ότι έχεις εκφράσει τον προβληματισμό/ απογοήτευση/ πες-το-όπως-θες, ότι έχεις αναγνωρίσει που είναι το πρόβλημα που σε ταλανίζει, είναι μια σημαντική αρχή. Γιατί αναγνωρίζοντας το εμπόδιο στο δρόμο σου, μπορείς και να το υπερκεράσεις.

If...ιγένεια said...

Όλα θα πάνε καλύτερα, μεταβατικό στάδιο είναι .. Μην φρικάρεις, απλά προσπάθησε και δώσε τον καλύτερο σου εαυτό..

DARK_ERA said...

Re gare egrapses tzinon poy etheles o3a akoma????

tzonakos said...

Tα ίδια σκεφτόμασταν Haris.
Τι να γράψεις και να μην ειναι ανούσιο. Τι να διαβάσεις, τι να πείς.
Ενιωσα μια αποτυχία, αλλα προσπάθησα και το ξέρω.
Να προσπαθείς, χαμένο δεν θα πάει !
Καλημερα.

Skouliki said...

καλησπερα ...... ρε συ οι αποτυχιες ειναι η βαση για τις επιτυχιες ..... τωρα εγω καπου το διαβασα αυτο αλλα δεν μπορω να θυμηθω ποιος το ειπε .. θα επανελθω ομως αμα μαθω

desa said...

Haris και εγώ πάνω κάτω τα ίδια περνάω. Ξανακέρδισε τους φίλους σου. Είναι το μεγαλύτερο στοίχημα της ζωής. Εγώ έχω φίλους και με βοηθάνε πάρα πολύ. Είμαι σε χάλια ψυχολογία γιατί η απουσία δουλειάς και γυναίκας είναι πολύ δυνατο κοκτέιλ. Οπότε καταλαβαίνεις πως είμαι.

Haris said...

Να είστε καλά ρε παιδιά. Συγνώμη για την απουσία μου απ' τα μπλογκ σας αλλά έπεσαν πολλά.
Σας ευχαριστώ θερμά.

dyosmaraki said...

Χάρη,
δεν είμαστε μηχανάκια...είμαστε άνθρωποι! Και οι άνθρωποι έχουν τα πάνω τους και τα κάτω τους. Το γράψιμο στο blog είναι μια διαδικασία που την κάνεις γιατί την θέλεις και σε ευχαριστεί.Δεν σε υποχρεώνει κανείς!Εάν αυτή την περίοδο δεν μπορείς να γράψεις δεν είναι απαραίτητα μια αποτυχία αλλά μια εσωτερική παρόρμηση να στρέψεις την προσοχή σου κάπου αλλού,η ακόμη και να δώσεις προτεραιότητα σε έναν εσωτερικό διάλογο.
Ακολούθησε λοιπόν τον δρόμο της καρδιάς σου, βάδισε "στον δρόμο που χάραξε ο Χάρης" και εμάς ξέρεις που θα μας βρείς. Θα είμαστε εδώ όποτε έχεις την διάθεση να γράφεις...πιστοί στον μοναδικό τρόπο με τον οποίο εκφράζεσαι και στα διλήμματα που μας βάζεις να έρθουμε αντιμέτωποι!!!
Την καλημέρα μου...

Εφιάλτης said...

Το σκουλίκι είναι σωστό "οι αποτυχιες ειναι η βαση για τις επιτυχιες "

Haris said...

@dyosmaraki, Σε ευχαριστώ πάρα μα πάρα πολύ...

@Εφιάλτη, και εγώ συμφωνώ...:)

bagie said...

Σε καταλαβαινω απολυτα,γιατι αυτες τις φασεις τις ζωης μου τις εχω περασει.Δεν πρεπει να το βαλεις κατω γιατι ολη μας η ζωη ειναι ενας αγωνας,και απο μονη μας θα την κανουμε καλυτερη..Σωστα?Οσο για τους γονεις σου πρεπει να ειναι πολυ υπερηφανη για σενα,γιατι απο οτι καταλαβαινω εισαι ενας θυσαυρος και οι θυσαυρους δεω εχουμε στην εποχη μας.Μεινε αυθεντικος και οχι αυτο που θελουν οι αλλοι

Wrong Guy said...

Εγώ πάντως το διάβασα όλο...