Wednesday, August 29, 2007

Η τσιμεντένια κυρία.

Δεν είχε που να πάει. Δεν είχε τίποτα να κάνει. Όλη μέρα σήμερα τριγύριζε στους δρόμους, μονάχος. Έβλεπε την ζωή του να αναλώνεται σαν τις σόλες των καινούριων παπουτσιών του. Την έβλεπε να τον προσπερνάει κάπου ανάμεσα στους περαστικούς, στα αυτοκίνητα, στις μηχανές παραγωγής φασαρίας.
Κουράστηκε. Κάθισε σε μια τσιμεντένια γωνιά, με θέα πάντα το δρόμο -μόνο αυτό του έφτανε. Οι σκέψεις του, τον τύλιγαν σαν τον χορευτή καπνό του. Γύρευε μια δικαιολογία να κοροϊδέψει το μυαλό του -του έδινε αφελείς απαντήσεις -όλα ψέματα. Δεν τα κατάφερνε.
Ένας θόρυβος ακούστηκε, απ' αυτούς που πάντα τον συνέπαιρναν. Γύρισε ασυναίσθητα το κεφάλι: γοβάκια. Την πανέξυπνη αυτή εφεύρεση, την φορούσε μια σκελετωμένη γυναίκα με ένα κουρελιασμένο πορτοκαλί φόρεμα. Δεν ήταν ωραία, ωστόσο η εικόνα της τον τράβηξε. Κάθισε και την κοιτούσε με ένα βλέμμα όλο απορία. Ένιωθε πως κάτι βαθύ την βασάνιζε αυτή την κοπέλα. Ίσως οι εξαρτήσεις. Ίσως και κάτι άλλο. Αλλά έδειχνε φοβερά τσακισμένη.
Την κοιτούσε ασταμάτητα για λίγη ώρα ακόμα. Πρόσεξε κάποια σημάδια στα χέρια της. Πληγές.
Τα μάτια της, θολά και κρύα, κοιτούσαν αλλά δεν έβλεπαν.
Με φορτωμένο το βλέμμα του στην πλάτη της, περπάτησε λίγο ακόμα μέχρι που κάτι της τράβηξε την προσοχή: μια βιτρίνα με παπούτσια. Για μερικά λεπτά τα θαύμαζε. Σίγουρα ήθελε να τα δοκιμάσει, ίσως και να τα αγοράσει. Κίνησε να μπει μέσα στο κατάστημα αλλά κάτι την απέτρεψε απότομα. Μια κυρία, πλούσια και χοντρή, έβγαινε εκείνη την στιγμή. Την περιγέλασε. Την θεώρησε τιποτένια και άξια περιφρόνησης. Το κορίτσι με το πορτοκαλί φόρεμα, κοίταξε τον εαυτό της: "Δίκιο έχει. Τι γυρεύω εγώ, εδώ μέσα;", σκέφτηκε.
"Αχ αυτή η παντοδύναμη γυναικεία φύση. Ακόμα και μέσα στην εξαθλίωση, ακόμα και μέσα στα κουρέλια, ψάχνει διέξοδους προς την ομορφιά.
Αχ αυτή η γυναικεία σκληρότητα. Διέλυσε ακόμα μια μικρή ευτυχία.", σκέφτηκε ο καθισμένος από ώρα στο τσιμέντο, άντρας...

21 comments:

Horace said...

Λες ότι η σκληρότητα είναι γυναικείο χαρακτηριστικο?

όχι όχι, δε λες αυτό..
Απλά η σκληρότητα που διαλύει τις μικρές - και τις μεγάλες- ευτυχίες δεν έχει φύλο.

Είναι ουδέτερη και τρομερή στο περασμά της.. :)

Δεν ξέρω από που προέρχεται στην κάθε περίπτωση, ωστόσο..

Ωραίο το post σου..

το φτυαράτσι said...

Μπορεί αυτή η κυρία να είχε χάσει τα πάντα να μην είχε προσωπική ταυτότητα και να ήθελε να ξαναδεί τι γυναίκα που κρύβει μέσα της,αγοράζοντας μόνο ένα ζευγάρι παπούτσια!Την κουληνύχτα μου!

Haris said...

@horace, δεν είπα ότι η σκληρότητα είναι γυναικία χαρακτηριστικό. Αλλά είπα ότι η γυναίκα εύκολα σνομπάρει και περιφρονεί τις κατώτερές της. Το βλέπεις παντού΄στο δρόμο αυτό.

@φτυαράτσι, έτσι ακριβώς!

Skouliki said...

τσιμεντοκαλημερα

Anonymous said...

Ωραίο, φίλε... ;)

Haris said...

Τσιμεντένιες καλησπέρες.

laxanaki said...

Καλησπέρα!! Πολύ καλό.. όπως είπε και ο Horace η σκληρότητα δεν έχει φύλο. Θεωρώ πως όσο περισσότερη εξουσία-χρήματα έχει κάποιος τόσο πιο σκληρός γίνεται...

XriLou said...

Πολύ τσιμέντο. Πού είναι το πράσινό μου;

Haris said...

Ναι Μαρία συμφωνώ. Αλλά δεν είπα ότι η σκληρότητα είναι γυναικείο χαρακτηριστικό. Ήταν απλά η περιγραφή ενός γεγονότος. Δεν έκανα γενικεύσεις.

Haris said...

Το κάψανε.

Skouliki said...

παμε τσιμεντοπικ-νικ?

Haris said...

Όχι σκουλικάκι βαριέμαι σήμερα. Προτιμώ να πάμε σταχτοπικ-νικ.

Skouliki said...

ωραια να φαμε θα βρουμε ολογυρω μας ...... χοιρινο η μοσχαρισιο?

ντροπη και παλι ντροπη

Skouliki said...

θελω να πω ενα μπραβο σε ολους μας για την συγκεντρωση που εγινε σημερα

μια σιωπηλη και ηχηρη διαμαρτυρια που ελπιζω να φερει θετικα αποτελεσματα

εγω δυστυχως ειμαι στην δουλεια αλλα ειναι σαν να ειμαι και εγω εκει αναμεσα σας

revqueer said...

Υπέροχο κείμενο!!

νατασσΆκι said...

Πολύ καλό....
και η σκληρότητα σίγουρα δεν έχει φύλο...αλλά είναι πάντα απαίσιο να τη συναντάς...

Καλησπέρα σου.

Haris said...

@σκουλικάκι, πριν λίγο επέστρεψα από την διαδήλωση. Ήταν όπως έπρεπε να είναι. Χωρίς υπερβολές, χωρίς βαρβαρότητες. Μπράβο μας!

@revqueer, σε ευχαριστώ.

@natassaki, ευχαριστώ. Και συμφωνώ.

Εφιάλτης said...

Χάρη για άλλη μια φορά έγραψες, μου θυμίζει αφάνταστα την Ελλάδα(αφού αυτή περιγράφεις), δυστυχώς την κάψανε, καλό βράδυ Χάρη.:-)

Haris said...

Ευχαριστώ Εφιάλτη.

tzonakos said...

Ωραίο κείμενο Χάρη.
Χαίρομαι να διαβάζω τέτοια, διαδικτυακέ φίλε μου.

Haris said...

Να 'σαι καλά Τζονάκο.