Thursday, August 2, 2007

Έχει διαφορά.

Πέμπτη, 2 Αυγούστου 2007

Όχι όσο ζεις μαθαίνεις, αλλά όσο μαθαίνεις ζεις.

10 comments:

KitsosMitsos said...

Συμπληρώνοντας, θυμάμαι μια παλιότερη ρήση που έλεγε - περίπου - ότι ο αληθινός θάνατος έρχεται όταν ο άνθρωπος σταματά να έχει τη διάθεση να μαθαίνει.
Κάθε μέρα είναι μια νέα αρχή.

Haris said...

Καλοσόρισες φίλε. Κάθε μέρα είναι ένα καινούριο σκαλοπάτι.

KitsosMitsos said...

Ακριβώς. Και έτσι πρέπει να τη ζούμε. Κουραστικό σαν ανέβασμα σκαλοπατιού αλλά και όμορφο σαν εκεί που θέλουμε να φτάσουμε. Προσοχή μόνο στα πισωγυρίσματα και τις τρικλοποδιές.

Haris said...

Όποιος δεν ΄χει γνωρίσει την ηδονή της εκ νέου κατάκτησης του καθετί, κάθε μέρα, έχει χάσει το παιχνίδι.

dyosmaraki said...

Και όσο ελπίζεις ζείς επομένως όσο μαθαίνεις μπορείς να ελπίζεις.....

Haris said...

Η ελπίδα είναι αυτή που μας κινεί μπροστά. Η θεωρεία της Εξέλιξης θα ήταν ένα φαντασίοπληκτο κείμενο αν δεν υπήρχε η ελπίδα να μας κάει τα σωθικά.

darkenlight said...

Υπέρτατη θεωρία... Ποτέ δεν κατάλαβα τους άνθρωπους που σταματούν να θέλουν να μάθουν πιστεύοντας ότι είναι σε φάση που έμαθαν και πλέον μόνο ζουν. Σαν αυτοκτονία μου μοιάζει εμένα..

Haris said...

Μα είναι. Το να ζει κάποιος απλά για να ζει δεν έχει ουσία. Αν δεν εξελίσσεσαι απλά, δεν υπάρχεις...

Σπύρος said...

Πολύ σωστά μέχρι το θάνατο μας ακομα και εκεινο το λεπτο ειναι λεπτο μαθησης.

Με την γνώση ζούμε η γνώση ειναι πηγη ζωής :)

Haris said...

Χωρίς την μάθηση (όχι αναγκαστικά μόρφωση) ο άνθρωπος απλά υπάρχει. Απλά γεμίζει τον τόπο...