Υπαρξισμός.

Τρίτη, 29 Μαΐου 2007

Πραγματικά, ο Υπαρξισμός δεν θα μπορούσε να είχε γεννηθεί σε μια διαφορετική εποχή απ’ αυτήν που ξεκίνησε. Παρόλο που η βασική του ιδέα προϋπήρχε (βλ. Νίτσε, Κίρκεγκωρ) ωστόσο η πραγματική του έκρηξη πήρε χώρα στα μέσα του 20ου αιώνα. Και αυτό δεν είναι τυχαίο: ήταν η εποχή όπου η ατομική ελευθερία ήταν άγνωστη λέξη. Υπό το σκοτεινό φως των δικτατορικών καθεστώτων της εποχής η ατομικότητα έχασε την αξία και την υπόστασή της. Η ελευθερία του ανθρώπου υποχωρούσε στις διαταγές και στα δόγματα των δυναστών. Κανείς δεν ήταν ελεύθερος γιατί όλοι υπηρετούσαν στρατιωτικά καθεστώτα. Η ελευθερία είχε κρυφτεί πίσω από το ψέμα μιας μελλοντικής ελευθερίας. Όλοι υπηρετούσαν άλλους και όλοι μαζί το ψέμα. Οι υπηρέτες αυτών των καθεστώτων –γιατί περί δούλων πρόκειται και όχι περί ανθρώπων με ιδανικά και αξίες- είχαν χάσει το νόημα της ύπαρξής τους: μόνο για τον εαυτό του είναι κανείς υπεύθυνος.

Και τώρα βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τα κατακάθια που άφησαν πίσω τους όλες οι ένοπλες επαναστάσεις: μόνο θανάτους και υποβιβασμούς της ανθρώπινης φύσης. Τίποτα δεν άλλαξαν αυτοί οι επαναστάτες παρά το ότι καταστρέψανε την φήμη των ιδεολογιών τους.