Απεργία πείνας.

Παρασκευή, 25 Μαΐου 2007

Ο δήμαρχος του Ελληνικού κάνει απεργία πείνας για να κερδίσει την ελεύθερη πρόσβαση των πολιτών του στις παραλίες. Ο δήμαρχος αυτός παίρνει την ευθύνη ολόκληρης της κοινωνίας πάνω του για να επανακτήσει το αυτονόητο: να μπορούμε να μπαίνουμε ελεύθερα στη θάλασσα. Αλλά όχι, τα μικρά αυτά ανθρωπάκια που λέγονται (τιμητικά για αυτούς) πολίτες του Ελληνικού, συνεχίζουν να πηγαίνουν στις συγκεκριμένες παραλίες για να λιαστούν και έτσι διαιωνίζουν αυτό το έγκλημα. Το θεωρούν και in επειδή είναι ακριβό και δεν μπορούν όλοι να πάνε. Έτσι μόνο νιώθουν ανώτεροι.
Φυσικά είναι και οι Αλβανοί. Και οι Πακιστανοί. Κανείς δεν θέλει να κολυμπά δίπλα στους αλλοδαπούς γιατί είναι επικίνδυνοι, μυρίζουν, και άλλα τρελά που ακούγονται. Έτσι με το να πληρώνεις είσοδο περιορίζεις την είσοδο σε αυτούς. Το θέμα είναι καθαρά ρατσιστικό.
Εγώ πάντως έχω γνωρίσει και τις δύο πλευρές του νομίσματος και μπορώ να πω ότι, όταν βρισκόμουν σε «ελληνική παραλία», ο τόπος ήταν γεμάτος σκουπίδια, φωνές και τσιριχτά ακούγονταν από παντού, κανένας δεν σου μιλούσε, γενικά ένα χάος. Και δεν φτάνουν όλα αυτά, τους χρυσοπλήρωσα κιόλας.
Άλλα όταν πήγα στην «παραλία των άλλων» ούτε πλήρωσα, ούτε είδα σκουπίδι πουθενά (ο καθένας καθάριζε τον τόπο του πριν φύγει), κανένας δεν φώναζε και επιπλέον μας ζήτησαν να παίξουμε μαζί τους και μας έπιασαν και κουβέντα. Και φυσικά ο τόπος δεν βρωμούσε, όπως συνηθίζουν να λένε.
Αυτό το ζήτημα δεν είναι ευθύνη αποκλειστικά του δημάρχου, είναι περισσότερο ευθύνη των πολιτών και αυτοί είναι που πρέπει κυρίως να αντιδράσουν. Για σκεφτείτε τι θα γίνει αν για ένα μήνα κανένας δεν πατήσει το πόδι του στις παραλίες που πληρώνεις. Τι νομίζεται πως θα κάνουν οι επιχειρηματίες;