Κατανάλωση.

Επιστρέφω ξανά στο θέμα ταμπού της εποχής μας: την κατανάλωση.
Όλοι μιλάνε για την καταναλωτική μας κοινωνία με αρνητικά λόγια. Για ρωτήστε τους: Θα προτιμούσαν να μην έχουν την δυνατότητα να καταναλώνουν; Θα προτιμούσαν να ζούσαν στην Ρωσία των Τσάρων που μόνο οι προνομιούχοι είχαν αυτήν την πολυτέλεια; Ή μήπως θα ήθελαν να ζούνε στον μεσαίωνα; Ή μήπως να ήταν δούλοι στην αρχαία Ελλάδα;
Προφανώς όχι. Βέβαια κάποιος θα πεταχτεί και θα μου πει πως η υπερκατανάλωση αλλοτριώνει. Ή και ότι κάνει τους καταναλωτές να προσπαθούν να αυτό-επιβεβαιωθούν διαμέσου των αγαθών. Και τι μ’ αυτό; Δηλαδή ο δούλος που δεν είχε τίποτα, δεν ήταν αλλοτριωμένος; Ή οι Ρώσοι μουζίκοι που δεν είχαν πρόσβαση σε κανένα είδος μόρφωσης (λόγω της φτώχιας τους) ήταν πιο ευτυχισμένοι που ζούσαν στην άγνοια; Δηλαδή όλες οι άλλες κοινωνίες που δεν ήταν καταναλωτικές, δεν ήταν αλλοτριωμένες; Και τώρα που καταναλώνουμε αλλοτριώθηκε το ανθρώπινο είδος;
Όλες οι κοινωνίες που πέρασαν μέχρι τώρα, ήταν εν δυνάμει, καταναλωτικές. Απλά δεν είχαν πρόσβαση όλοι. Όλοι μας έχουμε αυτοκίνητο. Και αυτό είναι καταναλωτισμός. Σε παλαιότερες εποχές, άμαξες -που ήταν το αντίστοιχο- είχαν ελάχιστοι. Αν το βρίσκετε κακό και το αυτοκίνητο, πουλήστε το. Υπάρχουν (στις μεγάλες πόλεις) συγκοινωνίες. Στις μικρές περιοχές, όπως χωριά ή νησιά, ίσως και να μην χρειάζεται. Και η μεγαλύτερη ειρωνεία: όλοι δημοσιοποιούν τις απόψεις τους περί της κατανάλωσης στο διαδίκτυο (που είναι το πιο σύγχρονο είδος κατανάλωσης).
Για πολλούς, η πηγή της κατανάλωσης, είναι η διαφήμιση. Όποιος πιστεύει πως δεν μπορεί να αντισταθεί στις διαφημίσεις, ας μην τις παρακολουθεί. Και δεν κατάλαβα. Αν δεν έχεις την δυνατότητα να αντισταθείς στις διαφημίσεις, κι ότι σου πλασάρουν εσύ πας και το αγοράζεις, τι φταίει ο πωλητής; Μήπως δεν είναι δικό σου το φταίξιμο; Αν σου λείπει η βούληση, μην ρίχνεις αλλού τις ευθύνες. Η διαφήμιση υπάρχει για να ταΐζει ένα σωρό κόσμο. Είναι δουλειά καταρχάς, δεν είναι έγκλημα. Και στο κάτω-κάτω αν θες αγοράζεις. Δεν σε υποχρεώνει κανείς.
Είναι ο σημερινός τρόπος ζωής λένε. Ναι, αλλά ο σημερινός τρόπος ζωής, είμαστε εμείς. Εμείς τον κάναμε τρόπο ζωής. Είναι ο καθρέπτης μας, είναι η αλήθεια της εποχής μας. Με την σημερινή καταναλωτική κοινωνία δεν μας μένουν λεφτά, συνεχίζουν. Προφανώς αυτοί που το λένε αυτό δεν ξέρουν που πάνε τα τέσσερα τους. Γιατί αν ήξεραν, θα καταλάβαιναν πως παλαιότερα (κι όχι πολύ παλιά, καμιά 50αριά χρόνια πίσω) πολλά εκατομμύρια ανθρώπων, δεν έβλεπαν καν λεφτά στα χέρια τους.
Η κάθε εποχή έχει την αλήθεια της. Για πηγαίνετε να κηρύξετε την αλήθεια σας (περί υπερκατανάλωσης κτλ) στην Ερμού. Θα σας πάρουν με τις λεμονόκουπες. Κι επίσης θα πάρετε ένα μάθημα: αυτό που παπαγαλίζετε περί αλλοτρίωσης και τα τοιαύτα, δεν είναι αλήθεια της εποχής μας. Και, εν πάση περιπτώσει, η αλλοτρίωση δεν εξαρτάται από το αυτοκίνητο ή απ’ τα ρούχα ή απ’ τα σπίτια.

Η coca cola, μπορεί να είναι πουτάνα, αλλά πείτε μου έναν που δεν πήγε μαζί της. Και πείτε μου γιατί φταίει το κεφάλαιο ή οι διαφημίσεις που εσύ αγόρασες coca cola. Επειδή ήθελες αγόρασες και είμαι σίγουρος που σου άρεσε κιόλας. Και θα ξαναγοράσεις.

Να ακούτε τον ήχο της εποχής σας. Να τι πρέπει να κάνει πρώτα-πρώτα ο καθένας και ύστερα να μιλήσει.