Φανατισμός.

Κυριακή, 29 Ιουλίου 2007

Φανατισμός: Η μόνη θύρα σωτηρίας ενός άχρηστου ανθρώπου. Λόγω της επίγνωσης πως ο ίδιος είναι ένα μηδενικό, ένα λάθος του ανθρώπου, χρειάζεται τον φανατισμό, την απόλυτη αφοσίωση σε κάτι ανώτερό του, ώστε να δώσει ένα νόημα στην εκ των προτέρων ανούσια ζωή του. Ανακαλύπτει εχθρούς τους οποίους μισεί θανάσιμα και αντλεί απ' αυτό δύναμη και αξία. Δεν υπάρχει έξω απ' αυτό τον φανατισμό -είναι η αιτία του φανατισμού, είναι η ιδεολογία του, είναι το μίσος που νιώθει.
(Είναι ο πάτος του ανθρώπου, είναι ο μικρότερος των ανθρώπων. )

Άνθρωπος που είναι τόσο πολύ ταυτισμένος σε κάτι μην τον παίρνεις ποτέ στα σοβαρά: είναι μικρός και το ξέρει, είναι αδύνατος και τον πληγώνει, είναι άχρηστος και τον εκνευρίζει. Και εξαιτίας αυτής της αυτογνωσίας του μπορεί να γίνει επικίνδυνος.

Ο φανατικός: ίσως ένας υπάκουος σκύλος, ή ένα εξωτικό παπαγαλάκι αλλά ποτέ, μα ποτέ, άξιος του ονόματος του ανθρώπου.