Εσένα τι σε ζωντανεύει;

Παρασκευή, 25 Μαΐου 2007

Ο καθένας από μας αμύνεται ενάντια στην πλήξη, ενάντια στην ισοπέδωση που επέρχεται από την συνήθεια, ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του. Άλλους, τους συναρπάζει ο εαυτός τους, τρελαίνονται να ανακαλύπτουν καινούριες πτυχές του είναι τους και, συνήθως είναι πιο ζωντανοί μόνοι τους από ότι είναι ανάμεσα σε κόσμο. Από την άλλη, υπάρχουν άνθρωποι που τους κουράζει ο εαυτός τους, δεν βρίσκουν ενδιαφέρον σε τίποτα απ’ ότι κάνουν, εκτός αν υπάρχει κάποιος να τους παρακολουθεί. Αυτοί πλήττουν. Φοβούνται τη μοναξιά επειδή εκεί γνωρίζουν το πραγματικό τους εαυτό. Όσο είναι με άλλους, ή ασχολούνται με άλλους, νιώθουν καλά, διότι εκεί μπορούν να προσποιηθούν, παίζουν θέατρο και δίνουν την εντύπωση ενός ενδιαφέροντα ανθρώπου.
Η καλύτερη λεία τώρα, όσον πλήττουν για να παίξουν θέατρο, είναι οι πρώτοι, γιατί είναι πιο αγνοί και δεν μπορούν να φανταστούν ότι υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να λένε για τόση πολύ ώρα, ψέματα. Όταν όμως, από την «παρέα» λείπει ένας τέτοιος ενδιαφέρον άνθρωπος, μπαίνει σε εφαρμογή το σχέδιο «κουτσομπολιό». Εκεί, αρχίζει να λειτουργεί η ηθική. Κρίνουν (ή μήπως καταδικάζουν;) με δικά τους κριτήρια, με τις αντίστοιχες δικές τους πράξεις, με την δικιά τους σκέψη και πάντα καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα: είναι αντικοινωνικός, είναι παράξενος, είναι ισχυρογνώμονας και διάφορα άλλα κοπλιμέντα, και όλα αυτά για να νιώσουν καλά. Μειώνουν τον άλλο για να έρθει στο επίπεδό τους και να μην νιώθουν τόσο μειονεκτικά απέναντί του, γιατί τον ζηλεύουν.
«Η πλήξη», μπορεί να «είναι το μόνο φοβερό στον κόσμο», αλλά να σε συναρπάζει το κουτσομπολιό είναι χειρότερο. Δείχνει τον ρηχό σου χαρακτήρα, δείχνει την απέχθεια που νιώθεις για τον εαυτό σου.